Ζωντας σε ενα κοσμο χωρις στεγη

Πέρα από τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι ζουν στους δρόμους αν όχι και περισσότεροι στην Ευρώπη συμφωνά με έρευνες που έχουν διεξαχθεί. Αν αναλογιστούμε τον αριθμό αστέγων σε σύγκριση με τον συνολικό αριθμό κατοίκων τις Κύπρου είναι ο τετραπλάσιος σχεδόν πενταπλάσιος.


Ένας τόσος μεγάλος αριθμός ατόμων δεν μπορεί να μην θεωρηθεί κοινωνικό πρόβλημα εφόσον είναι κάτι που απασχολεί σε μεγάλο βαθμό την κοινωνία και φυσικά μπορεί να αντιμετωπιστεί με συλλογική δράση.

Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι ούτε τεμπέληδες ούτε περιμένουν από τους άλλους για να ζήσουν. Είναι άνθρωποι που εξαιτίας κυρίως της οικονομικής κρίσης έχουν διωχθεί έξω από την οικία τους και δεν έχουν κάπου αλλού να μείνουν. Είναι άνθρωποι που επειδή έπεσαν σε ανάγκη δανείστηκαν από την τράπεζα και επειδή δεν μπόρεσαν να πληρώσουν το δάνειο τους η τράπεζα  έβγαλε το σπίτι τους σε πλειστηριασμό. Είναι άνθρωποι που ονειρεύονται απαλά μαξιλάρια και ζεστά  σεντόνια για να κοιμηθούν άνετα και όχι πάλι στο σκληρό παγκάκι του γειτονικού πάρκου. Είναι άνθρωποι που χρειάζονται βοήθεια.  

Οι νόμοι που υπάρχουν περί τους άστεγους και η βοήθεια που τους παρέχεται απλά ανακουφίζουν περιστασιακά τους άστεγους με δωρεάν συσσίτια ή με μονοήμερες παραμονές σε καταφύγια αστέγων. Το πιο σωστό είναι το κράτος να έβρισκε μια πρόχειρη δουλεία σε αυτούς τους ανθρώπους και μια κατοικία για ένα χρονικό διάστημα μέχρι να μπορέσουν να νοικιάσουν και να ζήσουν οικονομικά ανεξάρτητοι. Τι τους θέλεις τους ανθρώπους που είναι βάρος της γης και δεν προσφέρουν τίποτα στην κοινωνία; Αλλά ξέχασα ότι είναι μια πιο οικονομική στρατηγική να τους αφήσεις στους δρόμους να υποφέρουν παρά να τους προσφέρεις την οικονομική βοήθεια που χρειάζονται.

Στην Ευρώπη όπου βλέπεις οικονομική ανάπτυξη και της βιομηχανίες να βρίσκονται στα μεγαλεία τους στους ίδιους δρόμους όπου περνάνε porsche, lamborghini στα ίδια πεζοδρόμια βλέπεις ανθρώπους να πεθαίνουν από το κρύο και από την πείνα.

Αναλογιστείτε σε τι κόσμο ζούμε και σε τι  κοινωνία κατευθυνόμαστε.